ویبر در گیتار

کاربرد ویبر ، از نوع مورد استفاده اش در سازهای آرشه ای _ مانند ویولن _ در گیتار امکان پذیر نیست ؛ زیرا در گیتار فرت ها زیر و بمی نت را تعیین می کنند و بالا و پایین بردن انگشت در فاصله ی بین دو فرت هیچ تاثیری در زیر و بمی ندارد .

حرکت طرفین انگشت داخل یک فرت باعث ایجاد ویبر می شود . اندازه ی ویبر را نمی توان تشریح و تعیین کرد و کاملا وابسته به ذایقه و سلیقه ی نوازنده است . ویبر تند ، با خطر از بین رفتن کشش زمانی نت همراه است و ویبر خیلی کند ، به جای تجربه ی جدید ، صدای نت را ناپایدار می کند . اندازه و نوع ویبر با توجه به متن موسیقایی و نیاز به بیان خاصی از متن تغییر می کند و هیچ معیار استانداردی را نمی توان برای آن تعیین کرد .

با دقت به صدای حاصل از ویبر گوش کنید و با تمرین مدام به صدای مطلوب و مورد نظر خود دست یابید . برای ایجاد آزادی  حرکت مورد نظر _ در اجرای ویبر _ تاثیر لنگر انداختن شست را می توان نادیده گرفت .

در اجرای ویبر کامل حتی می توان شست را از تماس با دسته ی گیتار آزاد نمود . در این حالت ، بازو وظیفه ی حفظ خنثی کردن فشار انگشتان و نگه داری ساز را انجام می دهد .

نوع دیگری از ویبر به روش بالا و پایین کشیدن سیم صورت می گیرد . ترجیحا از این ویبر در سیم های باس استفاده می شود . این روش معمول تفاوت دارد و در آن علاوه بر افزایش کشش سیم ، زیر و بمی نت نیز تا حدی تغییر می کند و به خاطر این موضوع ، همه ی نوازندگان حرفه ای استفاده از این نوع ویبر را نمی پذیرند .

نکته

اجرای ویبر برای هر نت ، نه لازم است و نه کاری است صحیح . زمان استفاده از ویبر به سلیقه ی نوازنده و سبک اجرایی قطعه بستگی دارد ؛ البته دست باید همیشه آماده ی اجرای ویبر باشد . تکنیک ویبر باید به شکل طبیعی اجرا شود و نباید مستلزم فراهم  کردن شرایطی خاص باشد .

برگرفته از کتاب جان دوآرت

ترجمه فرزاد دانشمند