نگاهی به زندگی و آثار آهنگسا‍زان گیتار کلاسیک از رنسانس تا معاصر (قسمت هفتم)

*خولیان آرکاس     Julian arcas    1832-1882

نوازنده ، آموزگار و آهنگساز بزرگ گیتار کلاسیک ، در سال 1832 در اسپانیا متولد شد . وی امروزه  بیش از همه به سبب این که استاد تارگا بوده، شهرت دارد . وی همچنین با آنتونیو دو تورس – سازنده ی مشهور گیتار – در تلاش برای ایجاد تغییرات جزئی در طرح گیتار و تبدیل آن به شکل استاندارد کنونی ، مشارکت داشت . استیل نوازندگی آرکاس به آگوادو و تارگا شباهت داشت زیرا وی زیر نظر پدرش که گیتار را مستقیما از آگوادو یا قطعات را بسیار شبیه یکدیگر می نواختند زیرا هر دو نوازنده به بخشی از یک سبک و سنت اسپانیایی تعلق داشتند .  وی هم همچنین بسسیاری از رقصهاو آوازهای فولکلور اسپانیا از قبیل  bolero را برای گیتار کلاسیک تنظیم کرد . بیش تر آثار آرکاس برای مدتی طولانی فراموش شده و امکان انتشار نیافت . آرکاس در سال 1882 درگذشت .

*خوزه فرر    jose ferrer   1835-1916

خوزه رافائل خوان فرر استیو ، معلم ، نوازنده ی گیتار و آهنگساز اسپانیایی ، در 13 مارس 1835 در شهر جرونا واقع در ایالت کاتالونیا دیده به جهان گشود . خوزه حدود 5 سال در شهر جرونا زندگی کرد و سپس در ابتدای سال 1840 ، همراه خانواده اش به مونتگری رفت و در آن جا به فراگیری گیتار نزد پدرش پرداخت. فرر در بارسلونا به فراگیری موسیقی نزد پروفسور خوزه بروکا کودینا  (1882-1805) ، که او را با زندگی اجتماعی و هنری این شهر آشنا کرد ، پرداخت . فرر مدت 13 سال استاد انستیتو رودی و آکادمی بین المللی موسیقی بود و در سال 1893 نیز به آکادمی ادبیات و موسیقی فرانسه پیوست . اثر وی با عنوان memories of yester year  اپوس شماره 40 که شامل 6 منوئت برای گیتار است ، جایزه ی ارزشمندی را در یک رقابت بین المللی کسب کرد . فرر پس از سه سال اقامت در پاریس به بارسلونا بازگشت و بقیه ی عمر طولانی خود را وقف آموزش گیتار و آهنگسازی کرد . وی در سال 1916 در بارسلونا درگذشت.

*فرانسیسکو تارگا      Francisco tarrega  1852-1909

یکی از بزرگ ترین آهنگسازان و نوازندگی گیتار است که جهان تا کنون به خود دیده است . وی پدر نوازندگی گیتار کلاسیک مدرن نامیده می شود . تارگا در 21 نوامبر 1852 در ویارئال اسپانیا دیده به جهان گشود . پدرش یک خدمتکار بود و مادرش که آنتونیا اکسه آ نام داشت زمانی که فرانسیسکو خیلی کوچک بود درگذشت . او در اوان کودکی به داخل یک کانال آبیاری سقوط کرد و از آن پس در اثر ضربه ی وارده ، قوه ی بینایی اش روز به روز ضعیف تر شد . نخستین معلمان وی ، اگنزو رویز و مانوئل گنزالس ، هر دو نابینا بودند . تارگا در اوایل سال های نوجوانی ، گیتار و پیانو را به طور مسلط می نواخت . وی گیتار جدید خود را که توسط آنتونیو تورس در شهر سویل ساخته شده بود ، همراه خود برد. وی در کنسرواتوار ، آهنگسازی را نزد امیلیو آری یتا فرا گرفت . پس از اجرای یک کنسرت در لندن برخی از شنوندگان وضعیت روحی استاد را نامناسسب دیدند . از وی پرسیدند موضوع چیست استاد ؟ شاید دلتان برای وطن و خانواده تنگ شده ؟ آن گاه از وی خواستند که آن دلتنگی ها را در موسیقی خود بیان کند . بدین سان تم یکی از به یاد ماندنی ترین آثار وی یعنی قطعه ی lagrima  در ذهنش طرح ریزی شد . وی پس از اجرا کنسرت در لندن برای برگزاری جشن ازدواج به نوولدا بازگشت و در کریسمس 1882 با ماریا خوزه ریزو ازدواج کرد .

تارگا به زودی نسخه برداری از آثار پیانویی بتهوون ، شوپن ، مندلسون و سایرین را آغاز کرد تا رپرتوار گیتار خود را وسیع تر نماید و شکی نیست که در این راه ، از دانش قابل ملاحظه ای که در خصوص موسیقی پیانو داشت ، به خوبی سود جست . آلبنیز ، گرانادوس ، تورینا و کاسالس از دوستان تارگا در شهر بارسلونا به شمار می رفتند . تارگا اندکی بعد هنگام سفر به والنسیا به منظور اجرای کنسرت ، با یک بیوه ثروتمند به نام کونکسا مارتینز که بعدها یکی از حامیان ارزشمند وی گردید ، آشنا شد . این زن سپس تارگا را به گرانادا برد که در آن جا تم قطعه ی مشهور خاطرات الحمراء در ذهن وی شکل گرفت . وی پس از بازگشت از گرانادا ، این قطعه را تصنیف کرد و به دوست فرانسوی خود ، آلفرد کوتین ، که کنسرت های اورا درپاریس سازمان داده بود ، اهدا نمود . در ژانویه ی سال 1906 ، سمت راست بدن تارگا در اثر سکته دچار سستی شد . وی آخرین اثر خود را با عنوان oremus در 2 دسامبر 1909 تصنیف کرد و 13 روز بعد ، در 15 دسامبر 1909 ، در شهر بارسلونا دیده بر جهان فرو بست . حجم آثار تارگا زیاد نیست این آثار که شامل 78 قطعه ی اصلی و 120 دستنوشته – اغلب برای استفاده شخصی – است جزو بزرگ ترین تصنیفات گیتار کلاسیک محسوب می گردد . قطعات recuerdos de la Alhambra ، capricho arab ، danza mora  ، از محبوب ترین آثار وی برای گیتار تلقی می شوند . وی همچنین آثار آهنگسازان دیگر ، از جمله بتهوون ، شوپن و مندلسون را برای گیتار کلاسیک تنظیم کرده است . تارگا همانند برخی از معاصران اسپانیایی خود از قبیل دوستش ایزاک آلبنیز ، به ترکیب تمایلات رایج رمانتیک در موسیقی کلاسیک با عناصر فولک اسپانیا علاقمند بود . وی چند قطعه از آلبنیز را که برای پیانو تصنیف شده بود ، از جمله قطعه ی آستوریاس را ، برای گیتار تنظیم کرده است . البته در حال حاضر هیچ نسخه ای از این تنظیم وجود ندارد .